ناقدان: حجتالاسلام دكتر محمدحسن جعفري، حجتالاسلام استاد مصطفي کريمي
مدیرکرسی: حجتالاسلام محمد بهمني
سکوت سازماني از مباحث نوظهور در حوزة اخلاق و مديريت رفتار سازماني است. بيشتر نوشتههاي موجود، نادرستي اخلاقي آن را مفروغعنه گرفته، در صدد تحليل علل و عوامل آن برآمدهاند. نوشتار حاضر ضمن نادرست دانستن آن پيشفرض و با الهام از «روش فرايندي اکتشاف نظرية اسلامي»، به دنبال اکتشاف حکم اخلاقي آن از نگاه اسلام است. دستاوردهاي تحقيق نشان ميدهد سکوت سازماني به خودي خود نه خوب است و نه بد؛ بلکه «حسن فعلي» آن منوط به اين است که (1) در خدمت اعتلاي جامعة اسلامي و عزت مسلمين باشد؛ (2) از روي دورانديشي پارسايانه صورت گيرد؛ (3) با اصل مشورتدهي و مشورتگيري منافات نداشته باشد؛ (4) با مسؤوليتپذيري تعارض نداشته باشد. (5) همچنين هنجارهاي کلاني مثل «عدالت»، «ظلمستيزي»، «اعانة بر بِرّ» و «پرهيز از اعانة بر ِاثم» را نقض نکند. و در صورتي از «حسن فاعلي» و در نتيجه «حسن اخلاقي» برخوردار خواهد شد که به هدف قرب الهي و انجام وظيفة ديني صورت گرفته باشد.